Wódka i Szlaki

Analizując mapę w poszukiwaniu terenów na kolejną wyprawę, naszą uwagę przykuwa niewielkie pasmo górskie, jak dotąd słabo przez nas poznane. Przebiega z północy na południe, co jest nietypowe dla Sudetów. Jest częścią Gór Kamiennych, chociaż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że jest wyraźnie oddzielone. Mowa tu o Górach Kruczych – paśmie charakteryzującym się stromymi zboczami oraz głeboko wciętymi dolinami rzek. Trasa zaplanowana, plecaki spakowane, kierunek Lubawka 🙂

Samochód zostawiamy na parkingu przy zakładach produkcyjnych Lubatex, nieopodal stadionu miejskiego. Leży praktycznie na szlaku, więc miejsce idealne. Byliśmy tu na weekend, więc parking był pusty. Jak sytuacja wygląda w tygodniu to trudno powiedzieć. Miejsca jest sporo, więc nie spodziewalibyśmy się tutaj problemu.

Ruszmy zielonym szlakiem, który na krótkim odcinku przez pole pokrywa się ze szlakiem niebieskim. Na rozejściu zaczyna robić się pod górkę. Przed nami niedługie, aczkolwiek całkiem strome podejście na Kruczą Skałę. Odcinek ten należy zaliczyć do ciekawszych, trochę skałkowych. Przez moment nawet daje wrażenie wędrówki po górskiej grani 😀

Zaczynają otwierać się widoki w kierunku Lubawki, ale najlepsze dopiero przed nami. Na szczycie Kruczej Skały przygotowano ławeczkę oraz taras widokowy, z którego można podziwiać dużą część Gór Kruczych. Miejscówka godna polecenia.

Wędrujemy dalej ku następnej atrakcji. Kawałek za Kruczą Skałą trzeba zejść z zielonego szlaku i skręcić w lewo w szeroką drogę bez oznaczenia. Trzeba uważać, żeby się nie pomylić, bo blisko siebie są dwa podobne skręty. 10 minut spacerku i docieramy do… skoczni narciarskiej. Jest to jedna z czterech skoczni normalnych w Polsce. Punkt konstrukcyjny wynosi 85 metrów. Rekord należy do Jakuba Kota, brata aktualnego reprezentanta Polski Macieja Kota, i wynosi 96 metrów. Konstrukcja powstała już w 1924 roku. Ostatnią modernizację przeszła w 2016 roku, w ramach przygotowań do Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży, która niestety nie odbyła się z powodu braku śniegu.

Wracamy na szlak i wędrujemy dalej delikatnie pod górę w kierunku Rozdroża Trzech Buków. Droga trawersuje strome zbocze wzgórza Starzec 716m n.p.m. Aż trudno sobie wyobrazić, że za tak ostro wyciętą dolinę odpowiada strumień Raba, który przez miliony lat wymywał stąd mniej odporne skały.

Po dotarciu do Rozdroża wchodzimy na szlak czerwony i nim wędrujemy aż do granicy polsko – czeskiej. Odcinek zaliczamy do typowo leśnych. Droga początkowo prowadzi w dół, potem nieco się wypłaszcza. Przechodzimy przez skrzyżowanie pod Leszczówką 721 m n.p.m. gdzie mijamy zasponsorowany przez lokalne koło łowickie głaz św Huberta – patrona myśliwych. Po około 2 km należy zachować czujność, ponieważ szlak skręca w prawo na leśną ścieżkę i ponownie prowadzi pod górę.

Docieramy do granicy wzdłuż której biegnie zielony szlak. Skręcamy tu w prawo i dalej wędrujemy w kierunku Lubawki. Droga jest szeroka i wygodna. Prowadzi przez najwyższe wzniesienie w polskiej części Gór Kruczych – Szeroką 842 m n.p.m. Na jej najwyższym punkcie znajdujemy jedynie postrzępioną kartkę z nazwą przyczepioną do drzewa. Między drzewami co jakiś czas przebijają się przyjemne krajobrazy. Odcinek zejściowy momentami jest całkiem stromy.

Po wyjściu z lasu schodzimy ze szlaku i skręcamy w prawo. Wędrujemy ścieżką skrajem pola  ponownie w kierunku Kruczej Skały, jednak tym razem chcemy zobaczyć ją od dołu 🙂 Docieramy do szlaku niebieskiego, mijamy znak informujący o wejściu na teren rezerwatu. Odsłonięte skalne zbocze Kruczej Skały robi wrażenie.

Kruczą Doliną poprowadzono ścieżkę dydaktyczną. Tablice informacyjne w przystępny sposób przybliżają różne ciekawostki dotyczące budowy Gór Kruczych. Ścieżka tylko w początkowym etapie pokrywa się z niebieskim szlakiem, potem drogi rozwidlają się. My trzymamy się szlaku, przejście doliny zostawiamy na następny raz. Ponownie podchodzimy w kierunku Rozdroża Trzech Buków, gdzie zmieniamy kolor szlaku na zielony.

Początkowo widoki zasłania las, jednak po chwili odsłania nam się elegancka panorama na pozostałą część Gór Kamiennych. Charakterystyczny profil pocięty stromymi podejściami od razu przywołuje wspomnienia z Sudeckiej Żylety 😀 Dalej szlak ponownie wchodzi do lasu i łagodnie prowadzi do wsi Ulanowice. Stąd już najkrótszą drogą wędrujemy do samochodu, początkowo asfaltem, później polem, szlakami zielonym i niebieskim.

Wyprawę zaliczamy do udanych. W Górach Kruczych znaleźliśmy wszystko, czego szukaliśmy. Szlaki w większości są szerokie i wygodne. Zdarzają się strome podejścia, ale to dobrze 😀 W szczególności przypadł nam do gustu punkt widokowy na Kruczej Skale. Polecamy.

Wszystkie wpisy z tego rejonu

• Góry Kamienne – Góry Krucze – Rezerwat Kruczy Kamień, Krucza Skała 681 m n.p.m., Szeroka 842 m n.p.m.
• Góry Kamienne – Waligóra 936 m n.p.m., Ruprechtický Špičák 871 m n.p.m.
• Góry Kamienne |Korona Sokołowska| – Włostowa 903 m n.p.m., Kostrzyna 906 m n.p.m., Suchawa 928 m n.p.m.. Wieża widokowa na Ruprechtický’im Špičák’u 871 m np.m.